HASTA DEDİLER

Karalar giyinmiş mavi gökyüzü
Sordum ki bulutlar yasta dediler
Ağır yaralanmış savaştan özü
İnsanlık ölüyor hasta dediler

Sevgi çıplak gezer yoktu hırkası
Eskitip atılmış saygı parkası
Ne utanma var ne Allah korkusu
Dost gayrı düşmandır dosta dediler

Seksenlik bedende kırk beşlik gönül
Beyhûde geçerek gidiyor ömür
Dövülmüyor artık tavında demir
Nefsin gözü süste püste dediler

Vicdan can çekişir merhamet ölü
Zulmeder mazluma ecnebi dölü
Gör kana bulanmış Gazze’nin yolu
İsrail koyuyor posta dediler

İblis nefislere musallat olmuş
İffetin evine tasallut dolmuş
Başların yerini ayaklar almış
Çırağın emrinde usta dediler

Mevsimler değişmiş iklim karışık
Yağmurlar toprakla bir küs barışık
Güneş surat asar yüzü kırışık
Buğulu gözleri siste dediler

Cebi delik yama tutmaz fakirin
Bahçesinde umut bitmez fakirin
Yakında ocağı tütmez fakirin
Ekmek yoksa yesin pasta dediler

Nurgül’ üm iğneyle kazarsın kuyu
Pas tutmuş insanda çalışmaz duyu
Can çıkmadan çıkmaz beşerin huyu
Zer arama bakır tasta dediler.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K.MARAŞ