Bu çağa kalan

Düşen bir yaprağa
Tutunmuş füsunkâr damlalar gibi
Gecikmiş umutları
düş sağanaklarına
sinen sokakların ruhuna ekler gibi…

Zamanı değildi belki.
Belki aşkın binbir renkli tebessümlerini
unutmuştum kalbimde.
Ölümün en güzel tedirginliğini
giyinmişken gözlerinde
tüketmişken düş ertesi şiirlerin imgelerini…

Gündönmü mahflarını örüyor zaman.
Nasibini kanatlarına takıp gelen güvercinlerin
duruyor romanların gizli kahramanları
gibi karşında mevsimlerin…

Ben ulaşılmaz olan yalanların bitirim sevgilisi.
Giyinmişken gözlerinde
ölümün en güzel tedirginliğini
tüketmişken düş ertesi şiirlerin imgelerini…

Ben ulaşılmaz olan yalanların bitirim sevgilisi.
Kimi zaman parnaklarının boğumlarını tekrarlayan bir aşkın
sünepe sevgilisi
Kimi zaman da seyyar destanların yalvacını arayan
ecnebi bir saka…

Ne kaldı geriye unutulmuş mektuplardan başka.
Ve ne kaldı sararan yoksulluğun ardına düşen
çocuklardan bu çağa…



mümin çakır