Her gidişin ardından sabretmeyi öğrendim;
Sararmış resimlere baktığım günden beri…
Gökyüzünden sonrası denizlere küstüm ben;
Gemisiz limanları yaktığım günden beri…

Alfabemde bir sükût sözümde işkenceler;
Eğilip bükülmedim, kıvırmadı heceler;
Sabahımı terk etti o simsiyah geceler;
Kurduğum hayalleri yıktığım günden beri…

Ruhun aklı başında bedel için can verdim;
Can çekişen düşlere damla damla kan verdim;
Beklenen şarkıların hasretine son verdim;
Kör-kütük kadehlerden bıktığım günden beri…

Belki de imtihanım belki de son hediye;
Kimbilir parçalanır yüreğim lime lime;
Tövbemi bozdu tövbem, ölüm ayırsın diye;
Tutarak ellerini sıktığım günden beri…

Kimseden öğrenmedim yaramı dağlamayı;
Sonra geçer diyerek tuz basıp bağlamayı;
Gülmeyen gözlerime men ettim ağlamayı;
Kirpiklerden okyanus döktüğüm günden beri…

Şu gönül ocağında hergün sabır pişirdim;
Tek bir sözün üstüne nice dağlar devirdim;
Kaç kere giden aklı, “dön” diyerek çevirdim;
Dizlerimin üstüne çöktüğüm günden beri…

Savrulurken inatla ayrılığın dert külü;
Ağlayarak vahaya çevirdim nice çölü;
Birkaç tane menekşe sevdiği mavi gülü;
Mezarının üstüne diktiğim günden beri…

Ali ALTINLI – 17.05.2021
Saat: 22:02