Bir yeni yetme geldi, uluorta bakındı…
“Merhaba Ustam!” dedi, sokuldu…
“Buyur hele! Can Evlat, candan Evlat…!
“Bi şey diyeceğim de, diyemiyorum heyhat!”
“Sıkıntın nedir söyle,sakine al kendini, şöyle?
Yürü sözünden özüne, vuralım aynayı yüzüne…
Gücümüz yettiğinde, aklımız erdiğince…
Dilimiz döndüğünde, gönlümüz değdiğince…
Sözünü çıkar ağzından can Evlat candan Evlat
Sessizden çık, demelere gel, hadi artık , heyhat!”

“Sövmelere kayıt aldım can Usta, candan Usta!
Esin tatilde, şeytan iz sürüyor, bu hususta şair sus’ta!
Şiire soyundum oturdum, yazma kabızlığına tutuldum,
Bir asır geldi, yazdığım ancak bir-iki dize, kudurdum!
Nasıl derim bilmiyorum, simit-lahmacun değil ki bu?!
Öteliyorum gururumu! Soru şu; ‘Sipariş Şiir’, olur mu?!

“Evlat, gel sokul yamacıma, yanaş, otur hele…
Nüfus kağıdım buruştu da, demedim nafile!
Çapul cebim, onurlu yüreğim,gittim-giderim
Hep insana taraftı yüzüm, yadırgadı feleğim
Tarlamdan çıkan ekindim, kendimden eledim
Sözümü-Özümü silkeledim,yoruldu eleğim,
Gelmişimi-geçmişimi… eksiğimi gediğimi…
Yediğimi-içtiğimi… sev-diğimi- …mediğimi…
Seç-tiğimi- …mediğimi… geç-tiğimi- …mediğimi…
Üzüncümü-sevincimi… sevgimi-nefretimi…
Duygularımı-düşlerimi-olmuşluğumu –naifliğimi…
Kitabımı-Kağıdımı-Kalemimi…topumu-tüfeğimi…
Altını yaktım, attım Büyük Usta’nın kazanına,ha bire kaynadı !
Kıvamına erdi mi ne? Tadı damağımda, pişti pişer..Az kaldı!”

“Sipariş Şiir, diyordum Ustam, soru buydu, ortada kaldı?”
“Seğirt de bak kazana Evlat,
Oldu olacak, çıktı çıkacak; Az kaldı!”
(Laf aramızda; Yarım Ömür….?!)

“Ustam, Buradan çıkana kadar senindir şiir,
Elime aldığımdaysa Benim’dir/Okur’undur şiir,
Ismarlamadım, ama sundun, emek verdim okudum
Bu sunu da, okura açılmada değil midir, Sipariş Şiir?”

Bir yeni yetmeye, bir Büyük Usta’ya baktım…
Bir aynaya, bir kendime…!

Çaka-kaldım!?


Müjdat Eraslan.