Bozdular gözümüzde parıldayan çerağı
Hercümerc etmiş nifak kalplerde nurlu dağı

Kabe’de öldü sanma İlah’a bedel putlar
Bir kuruşta dirilmiş bin Allah’lık umutlar

İnsan suskun kubbeler avuç açmış inilder
Asırlar ötesinden fetih neslini gönder

Dillerde darb-ı mesel müminler yüzde doksan
Kalp karanlık göz ama posası çıkmış noksan

Kul isen hakikate gözünü açacaksın
Yoksa yevm-i mahşerde kendinden kaçacaksın

Uzay çağında cürüm sıradağlar misali
İblis’e methiyeler şeb-i aruz visali

Ruhlar karanlık onun vehminden ürkmüş eşik
Tarih öksüz , din yetim , nesline muhtaç beşik

Yok güneşte inşirah ay yörüngede durmaz
İman kutup yıldızı öz yurdunda vurulmaz

Bu dünya yetmediyse haydi göklere saldır
Ey Nuh tufanın nerde kokmuş leşleri kaldır

Bir rüzgar sillesiyle gidebilsem imana
Ahım makbere sığmaz kavuştu asumana

Nadan olmazdı böyle boyun bükmezdi hilâl
Vatanın dağlarında bayrak dikse izmihlâl

Kalk ey şehit makberden beni kendime bırak !
Al götür kanlarını temiz nehirlere ak !





k.a.gazioğlu