Açtı ellerini yumdu gözünü.
Bir ah çektı sandım dünya yıkıldı.
Ta ağzına gelen o kötü sözü
Haya edip söylemekten utandı.

Onbeş yıl buraya hizmet vermişti.
Bel bükülmüş dizler tutmaz olmuştu.
Emekliliğine bir yıl kalmıştı.
Dediler ki senle işimiz bitti.

İstedi patrona aça halini.
Giremedi fabrıkadan içeri.
Akıttı içine gözün yaşını.
Döndü boynu bükük evine gitti.

Hanımı dedi ki boşver üzülme.
Rızkı veren Allah sakın düşünme.
Hesabı da çetin olur görünce.
Cezayı tez verir tüm zalimlere.

Haklısın diyerek elinden tuttu.
İçinde ki öfke biraz susmuştu.
Koltuğa oturdu haberi duydu.
Kovulduğu o yer küle dönmüştü.

Ah edenin ahı göğe çıkmıştı.
Cezasıda çok acele gelmişti.
İçini bir buruk acı kapladı.
Vay dedi yutkundu,içini çekti.

Damla damla yaş süzüldü gözünden.
Elin açtı tövbe etti yürekten.
Dedi ey kalbimi çok iyi bilen.
Beni affet af diliyorum senden.