Yüreğimde hasretin, hiç bitmeyen sessizlik.
Hala ışığın yanar, hiç karartmadım anne.
İçimi yakar durur ,tükenmeyen sensizlik,
Sularım güllerini, hiç sarartmadım anne.


Fotoğrafın duvarda, gelir gider bakarım,
Firketeni atmadım, saçlarıma takarım.
Sanki varmışsın gibi ,şömineni yakarım.
Yatağın açık durur, hiç kapatmadım anne.


Verdiğin öğütlerde, her zaman bir sır vardı.
Yapma dediğin şeyde, mutlaka bir kir vardı.
Besleyip büyüttüğün, okuyan fakir vardı.
Gözüm gibi bakarım, hiç aratmadım anne.


Öğrettiğin dualar, ezber oldu dilimde.
Hırkanı giy derdin ya, yazın bile elimde,
Ödül verdiğin kemer, çıkarmadım belimde,
Diktiğin menekşeyi hiç kurutmadım anne.


Sahtesinden usandım, doyamadım sevgine,
Her yaşımda muhtaçtım, senin müşfik ilgine,
Güzel şeyler öğrettin, hayran oldum bilgine
Arkandan ağlayanı, hiç avutmadım anne,


Geceler soğuk ama üst örtecek elin yok.
Kederimde hüznümde serinleten dilin yok
Gözyaşlarım akıyor, silecek mendilin yok.
Seni çok seviyorum hiç unutmadım anne.



Ülkü Ahıska.4.Nisan.2010