Benim Adım Hiç Kimse

Benim adım hiç kimse,
Ve hiç kimseliğim sensizliğimde gizli
Konakta bir sinema önünde bekliyorum her gece seni
Gelmeni bekliyorum, inadına gelmiyorsun?
Sensiz bitmiyor gece, özlüyorum seni.

Benim adım hiç kimse,
Her sabah, öğleni ve sonrası,
Oturuyorum kordonda, sensiz bir kafe’de
Duvardaki resme senmiş gibi bakıyorum.
Seninle karşılıklı içiliyor sanki kahve.

Benim adım hiç kimse,
İzmir’de saat kulesine yaslanıyorum,
Körfezi izliyorum vapurları,
Vapurda sülyetini izler gibi…

Gülüm, sen hala gittiğin mevsimde misin?
İzmir’de şimdi sonbahar…
Körfezde rüzgar savuruyor sensiz saçlarımı,
Sen hangi mevsimdesin nerede kim bilir?

Benim adım hiç kimse,
Gel diyorum, gelmiyorsun.
Şimdi düne kapılmış suçlu gibi,
Çırpınıyorum sensiz.
Oysa seni severken ne çok suç işlemişim sevmek adına.

Ettiğimiz yeminler geliyor dilime,
Susuyorum, sensiz, yorgun, hiç kimse gibi.

Benim adım hiç kimse,
Sensiz, sahipsiz, sevgisiz, biçare,
Dolanıyorum boş İzmir sokaklarında yoksun ne çare

Gülüm, gittin kim bilir hangi yalan şehre
Söylemedi deme
Senin olmadığın her yerde
Benim adım hiç kimse,

Ankara, 20/12/2006