Gözümden akardı ihanetin gözyaşları.
Susardı sözcükler,
Derinliklere saklanırdı cümleler.
Dürüstlük çekinirdi yaşananlardan,
Düşünmek bedel ödetirdi nedenlerden.
Gönülden düşenler ellerde tutunmazken,
Kalbe ihanetin adını kazırlardı suçlular.
Hep dediklerimiz bize geç kalırlarken,
Unutmayı değil, alışmaya kalkıştık sonra.
Ellerimde mutsuzluk yeşerirken, parmak uçlarıma sevgisizlik batardı.
Süzülen kanlar ihanetin köklerini beslerken,
Gitmek büyüyüp kalmaktan geçerdi,
Hatalar yastık altından ezilirken, kafalardan boşvermişlik, vazgeçmişlik sadakasını verirdi zamansızlıklarda...
Sevdiklerimi iki gözümden sakınırken, bilmihal duygularıma yakınırdım zorbalıkla.
Sevmek kimsesizliğe yutkunurken,
Kursaklara dar gelirdi aşk.
Bir yanmak bin yakarken,
Hayaller havada uçşurken, umutlar kuş olup göç ederdi sonsuzluğa, yalnızlığa...

Faruk Amaçlamak