112- DEDE PELİT (MEŞE)

Lemos’un orta yerinde bir ağaç,
Yaşadığı yer beğenilmez, biraz yamaç,
Dalları, budakları uzanır heybetiyle uzaya,
Sanırsın biraz daha büyüse varacak aya,
İnsanlar birer birer genç fidanlara kıymışlar,
Ormanı kesip, ekeneğe sarılmışlar,
Yalnız mı yalnız kalınca, mahzun mu mahzun her an,
Çevresinde ağaç kalmayınca yüzü gülmedi bir gün,
Bakmışlar orta yerde kalmış büyük bir pelit,
Yüzyılların meşe ağacı, olmuş Dede Pelit,

Dibinde oynaşır çocuklar, yavrular,
Yetişir diz boyu ekinler, otlar,
Gölgesinde eğleşir koyunlar, kuzular,
Palamut giligi, yapraklı dalı besler hayvanları,
Yaprağı gıpraştıkça serinletir, canları,
Dallarına yuva yapar çeşit çeşit kuşlar,
Bedenini oyar sincaplar, içini kemirir aç kurtlar,
Derdini, halini sormaz görmüş, geçirmişler,
Asırlarca gölgesiyle söyleşir, söz dinlemez insanlar.

Senelerce kaç yaz, kaç kış geldi geçti üstünden,
Eli nacaklı zalimi seçer oldu, sesinden,
Ansızın büyük darbeyi yedi ensesinden,
Korktukça korkar, şimşek gürlemesinden,
Dalı budağı kırıldı, kurudu içinden,
Halini soran olmadı insaflı kişilerden,
Zemheri ayazına direndi, üşüttü can evinden,
Ağustos sıcağına katlandı, bel verdi derinden,
Görmedi insanlıktan zerre kadar fayda,
Niyetin belli ettiler kara kışın ortasında.

Çevresinde ağaçlar tükenmeye başladı,
Kırkgözler çeşmesi gibi hüngür hüngür ağladı,
"Halin nedir" diye kişilerden soran olmadı,
Bir sabah ansızın yeşil dalları, kuru budağı budandı.
İçine sızan kurtlar öz suyuna dadandı,
Canından can gitti, zalime ayaklandı,
Yıkılmadı, kar, yağmur ve güneşe karşı ayaktaydı.
Yıllar boyu tek başına direndikçe direndi, yılmadı,
Yine yıkılmadı, toprağında özgürce yaşadı,

Her sonbahar doğayı kaplar derin bir hazan,
Sarı, sarı yapraklar dökülünce hüzün yaratır her an,
Doğa hayvanları kabuğuna, yuvasına çekilir,
Dede Pelit yuvasızlara yuva olmak için dikilir,
Kara kara bulutlar dolaşır gökyüzünde,
Meymenet görülmez gürleyişinde.
Ansızın çakar şimşekler, boran, tufan yarışır,
Göz gözü görmez, gökyüzü karışır,
Dede Pelit aniden kökünden gürültüyle sökülür,
Doğa verdiğini geri alır, bunu her kişi bilir,
Bilmeyen bilsin, “Ağaçlar ayakta ölür”

Süleyman YILDIZ
(Lemos5303)