Kırık ezgiler

Bu gönül yorgun düştü kalemim kaldı bitap
Seni anlatmak öyle kolay mı sanıyorsun
Ne kadar anlasamda yetmiyor sözde hitap
Yalnız aşkla tutuşup bir sen mi yanıyorsun

Uzatsam ellerimi tutmasın tutamazsın
Kelepçe kollarında söküp de atamazsın
Olay olur bu sevda ellere çatamazsın
Bir anlık heves mi aşk beni mi sınıyorsun

Benim başım belalı suya düşmüş daldayım
Aşkın derya olsada ben bir kırık saldayım
Nice dalgaya düştüm inan yorgun haldayım
Boşuna kürek çekip boşa aldanıyorsun

Sen ki koca bir çınar gök salmışın toprağa
Tenezzülün olmasın kuru dalda yaprağa
Hak yolunda nefer ol gerek yok şen şakrağa
Sen beni benden özge kendini tanıyorsun

Hadi durma sen söyle aşka dair sözünü
İçten içe sızlayan hüzün saran özünü
Yürekdeki yangını alev alan közünü
Küllerini savurup çöle mi banıyorsun

Benim adım şahini ben babamın kızıyım
Aşka luzüm kalmadı kaç gönülde sızıyım
Unut gitsin bu aşkı ben sevdanın nazıyım
Aşk atını süsleyip boşuna biniyorsun

Hatice Şahin