yaz yagmurları dökülüyor yollarima.
tenindeki yaz kokusu benimle geliyor.
seni alıp yanima sensizlige gidiyorum.
tenimde yoklugunun sogugu
dilimde söylenmemis bir "seni seviyorum" cümlesi

sakin bir sahil kasabası care sanki.
keskelerin kiyisinda bir baraka bulsam...
demirlesem yüregimi...
tuzlu kumlara versem sirtimi...
yaralarima bassam denizin tuzunu...
acitsam kanatsam...
kanayan, acıyan hep bir "seni seviyorum" cümlesi...

"seni seviyorum" cümlesi bilendikce bileniyor pasli bir bıcak gibi.
bogazimda dügüm dügüm kaldikca daha da acitiyor canimi..
kanatiyor icimi. yüregime kadar siziyor kanim.
kan doluyorum...
gidiyorum bu sehiirden.
söylenmemis söz dilimde...
seni seviyorum....

yüregimde söylenmemis sözlerin acisi,
ellerimde ellerini tutamamis olmanin sizisi..
bogazimi dügüm dügüm eden bir cümle simdi..
nefes almamı engelleyen,
kulagina ulasmadikca anlamini yitiren..
seni seviyorum..
sancili bir cümle simdi...