1
Yorum
6
Beğeni
4,7
Puan
589
Okunma
Aktif şiir hayatıma 2012 de Can Diyarbekir şiirimle başlamıştım. Ancak eski evraklarımı düzenlerken, yıllar önce (tahminen 1993) kaleme aldığım bu şiirime rastladım. Kendi çocukluğumda yaşadıklarımdan esinlenerek; bu şiiri kaleme almışım. Okuyucularımızın beğenisine arz ederim. Selam ve muhabbet ile...
Biz bisküvi çocukları değildik,
Söylenen ninnileri zamanla;
Kitaplardan öğrendik.
Spor ayakkabı, kundura görmedik,
Kışın soğuktan, yazın kokudan,
Alınan Ankara lastiğini;
Günde birçok kez silerdik.
Öyle annesinin kuzusu değildik,
Daha beş yaşından itibaren,
Ekmeğe sürülen katık ile;
Oğlaklara, kuzulara çobanlık ederdik.
Yaşımızdan fazla sorumluluklar yüklenirdi,
Hele bir hata görülse; küçüktür denmezdi.
Sevgileri vardı ama bu gösterilmezdi.
Ailenin tüm işlerinde yardımcı kuvvettik,
Bazen sürüden sorumlu,
Bazen yük katırının kervanbaşı,
Böylece biz hayatı öğrendik.
Çocuklar ezilmesin, üzülmesin,
Çocuklar sevinsin, eğlensin,
Sokaklara terk edilmesin.
Kısaca çocuklar; çocukluğunu yaşasın.
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Cevap Yaz