ACILAR DENİZİNE ATMAYIN BENİ..

Acılar denizine atmayın beni..
“Yüzme bilmiyorum boğulurum”
Dedimse de olmadı..
Önce arkadaşlarım acımasız çıktı.
Gelen vurdu, giden vurdu..
Düşenin dostu olmaz deyip,
Bir de dostlarım vurdu…
Düştüm..
Kalkamadım…
Öylece yerde yüzüstü yattım.
Birisi kolumdan tutar, kaldırır diye bekledim.
Çok zaman geçti, kaldıran olmadı.
Zaman da acımasız çıktı..
Oysa zamanla geçer sanmıştım.
Kendimi zar zor toparladım.
Sendeleyerek de olsa yürüdüm.
Hayat beni uçurumun kenarına sürükledi.
Öylece baktım..
Hava güzel, deniz güzeldi.
Yoksa güzellikler benim için bu kadar mıydı?
Ne zaman birazcık mutlu olsam ayağımı kaydırdılar.
Ağız tadıyla bir kere mutluluğu yaşayamadım.
Mutluluğu çok gördüler bana..
Elimden almak için ellerinden geleni yaptılar.
Doğa bile acımadı bana
Bir acı rüzgar esti..
Ayağım kaydı..
Uçurumdan yuvarlanıp denize düştüm..
Acılar denizinden o masmavi denize..
Yüzme bilmiyordum.
Orada da boğuldum…

06.06.14
e-uzun