Rengarenk bahçeler yine, dalları çiçek bastı
Her köşeden bir rayiha, göğsüme üşüşmekte
Yan komşu Naciye teyze cumbaya küpe astı
Denizliklerde buluşup kumrular ötüşmekte

Sardunyalar sakızlanıp, pencerelerden akmış
Begonyayla gül sözlenip, yüzüğü lale takmış
Yeşillenen dağlar taşlar, papatyalara hakmış
Yaprakların arasında serçeler gülüşmekte

Bulutlar kurşuni bazen, mavilikleri örter
Çılgın rüzgarlar hınzırca meşelikleri dürter
Ahmak aramakta yağmur, gökte avare sürter
Tabiat kolları açmış rahmeti bölüşmekte

Su yürümüş can vermeye tutunana toprağa
Erken meyveler yeltenmiş bürünerek yaprağa
Rol çalmakta çiçeklerden, naziresi pıtrağa
Gürbüz fidanlar, ekinler, mağrur boy ölçüşmekte

Kaç mevsimdi mesafemiz hasretle geçen süre
Koşsam başlangıca doğru yuvarlak madem küre
Ermesem de menzilimsin, adandığım mefküre
Hayallerim, rüyalarım, gerçekle dövüşmekte

Her baharda böyle coşar zemheri görmüş yürek
Umutlarla yola çıkar, deryaya çalakürek
Koşturmak ister vuslata boşalmışça zemberek
Yıllar aman vermese de gönüller öpüşmekte

erol başçı