Ne zaman aşka ait bir yazı yazmaya çalışsam..
Kağıdıma ilk önce hüzün kelimeleri dökülür...
Daha ismin aklıma düşmeden..
Resmin gözlerime çiziliverir...

Ne zaman aşka ait bir şarkı dinlemek istesem...
Ayrılığı anlatır...
Sonrası beni dağıtır....
Bir hikaye kahramanı olmak istercesine...
Hayale kapılırım...
Yüksek duvarlı kalenin zindanlarına düşmeye razı olurum...
İster zincire vur...
İster ateşle dağla...
Canımın yanması umurumda olmaz...
Yeterki sende hapsolayım...

Hayatı aşağı yukarı bu duygularla gezer ölçerim...
Sabırla herşeyin kolaylaştığını görürüm...
İnsan neleri başarıyor...
Ve nice yüksek dağlar aşıyor...
Ama ne yaparsam yapayım...
Çaresizce...
Yüreğine ördüğün duvarları aşamıyorum...

Tüm bunlara inat...
Bir gün mutluluk gelecek diye...
bahardan ümidimi kesmiyorum...
Dualarımı eksik etmiyorum...
Öyle olaydı...
Tüm doğa sonbahara düşman olurdu...
Savaş açardı...
Baharı bırakmamak için grev yapardı...
Bende aynı istekle...
Hala sabrediyorum...
Mutluluğu bekliyorum...