Ah be deli Osman,
Seni böyle güldürüyorsa,
Hayat seninki ’o’zaman.
Sat anasını dünyanın,
Babası bize kalsın Osman.

Ah be Osman,
Neden dünyanın hep anasını satarlar,?
Yoksa babalar para etmiyormu.?
Neden dolara sahte diyorsun,?
Üstünde Atatürk resmi yokmu.?
Osmanım ’o’hakiki dolar,
Sahte olan Amerika yok mu.?
Şeytanın vesvesesi gibi,
Adı büyük kendisi kofmu.? ..

Gel Osman iç şu bir tas çorbayı,
Sana deli diyorlar ve gülüyorlar.
’O’ gülenler kibirleriyle yemiş kafayı,
Aldırma sen onlara: bak gidiyorlar.
Sen uyma. Tak kafana akıl denilen yaftayı.

Osman’ım,
Hastanede ne dediler sana,
Seni tedavi edeceklermiş öylemi.
Görmediği ALLAH’ a inanmaz,
Görmediği aklı tedavimi edecek ilaçla.
Osman’ım.
Seni, beni et ve kemikten mi görürler,
Gönül olsaydı onunla görürlerdi.
Haydi, Osman şimdi git yatağa,
Dal bakalım delilerin bulunmadığı dünyaya.
Sen öyle kal Osman,
Öylece çık sabaha.


Jale KESKİN 03.08.2008