Rengini kaybetmiş bir mevsimim şimdi
İlmek ilmek kederler düğüm atarken bahtıma
Ve kanadı kırık bir güvercin misaliyken
Âşk
Ve kapanmayan bir yara bütün arzular

Susuyor musun? Ey hayat

Gülmeyi haram kılarken ruhuma
Yüzüme yansıyan günlerini çek usulca
Bir avuç hiçran kalsın senden bana
Vur hancerini yeniden vur ve acıma

Şimdi ..
Gökyüzünde yolunu kaybetmiş öksüz bir serceyim kimsesiz
Savur rüzgarınla semalarına usulca
Oysa ki ben de çok sevmiştim seni
Günüme doğan o şuh ışıklarınla

Artık
Sokaklarından çekiyorim adımlarımı
Şuh kahkahalara kapatırken perdelerimi yavaşca


Ve ellerimde kocaman bir boşluk
Bir varmiş bir yokmuş misali bir hayat
Ki ardıma dönüp bakaçak bir anı bile yok
Bir vedaya bile dilim dönmez ki sana

Yoruldum..
Solgun aynalarda bir tebessüm aramaktan
Yoruldum yılgın yokuşlarını çıkmaktan
Yoruldum her güne bir umut doğurmaktan