Tüten yorgunluğun kıyılarında
İn cin top oynarken boş sayfanın mahzun çağrısı
Ve işte kıblemde saklı ne varsa
Yüklendim de geldim yanına.
Yansızlığıma ver acılarımı
Yandığım kadar varsın görmezden gel sen beni.
Bense bir saka kuşuyum
İçimdeki lahzada seken
Belki de bir biçerdöverim
Elbet şiirler biçtiğim yetmedi
Dizeleri dövdüğüm.

Bak, nasıl da kanıyor her biri:
Dizimde saklı dizelerin dikiş izi.
Ah, ben, dikiş tutmayan yüreğim.
Ve sen sessizliğin feleğinde gezinen.
Bir şiir oldum ve kondum geldim yüreğine.
O mağrur ve iç acıtan sessizliğine
Şiirler ektim ve dua ettim sessizce.

Mavidir benim mabedim
Acıdır benim matemim
Yalnızlık kokan içim dışım
Yatıya gelen hüzünle nasıl da hemhalım
Hem durduk yere sevdim seni ben
Yokluğunsa gizemimi tetikleyen
Varlığınsa şükür vesilem.

Sezilerim sızlarken
Sızan kan değil bak, sadece mürekkebi yüreğin
İçim aşk ve ruhumda saklı kalemin dokusunda
Hicvettiğim ömrün de büyüsü
Belki de en girift heceyim ben
Hecelediğim binlerce tebessüm
Ezan vaktidir sadece sızılarımın dindiği
Bu sefer itikadımla gözyaşlarımdan sızan
Ne çok acı ki sadece Allah katında saklı.

Mağduriyetim ömrün arka sokaklarında
Gel gör ki karanlıkta hiç gezinmedim ben
Sokaklar değil volta attığım
Sinen yüreğimde saklı kocaman bir zemin
Ettiğim de binlerce yemin
Sevdiğim kadar mutluyum ben
Sevecen olsa da içimdeki mevsim
Belki de sadece kendime öfkeliyim.

Endamlı hayallerimden geride kalan mı?
Yalnızlığı yaşatan cihanda saklı bir gizim
İştigal ettiğimse tavaf ettiğim haletiruhiyem
Bir nebze de olsa yazarken huzur bulduğum
Hazansa içimde saklı tek mevsim
Hüzün makamında serildiğim şu mahzen
Bilemezsin de nasıl uzağındayım mutluluğun.

Beni bana yakın kılan belki de tek serzenişin
Ve kayyum atanan sefil duygularım
Düş kokan mevsim
Diş bileyen kimse asla haz etmediğim
Lakin her an herkesi kolaylıkla sevebildiğim
Yanıp da sönen öfkem
Elbet saman alevinden
Çıkan yangında derdest olan haletiruhiyem
Elbet, asla akıllanmayacağım ben.