4
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
721
Okunma
Emir geldi: Kumandan atını sür Sonsuz’a,
Zemzem kesil bilcümle aça, toka, susuza!..
Ve atladı atına yağız atlı süvâri,
Koşturdu bineğini sanki bir Hâlidvâri!..
Bu meydanda ölümün esâmesi okunmaz,
Sağnak sağnak bir yağmur mızrak olsa dokunmaz!..
Ölü kurşunu bilmez, oklanır mı deliler,
Yetişmez olur mu hiç, üçler, beşler, yediler?!..
Zafer de hüsrân gibi bizimdir kardeşlerim,
Şehâdet bir bilseniz yalnız şereftir derim!..
Ölmek... ki bir bebeğin yüzündeki tebessüm,
Şehîd bir hakîkatin kucağında tecessüm!..
Ölümü korkutuyor dayandığım murâdım,
Adım Sâlihtir benim, Hamzadır benim adım!..
Adım adım adımlar... hücre hücre bir kafes,
Bulunmaz yeryüzünde zindandaki o nefes!..
O nefes ki; ezelden âşînayım bir sona,
İçimdeki his yakın, akın var akın {O}na!..
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
