Bu kaçıncı kabuk değiştirişindir
Kim bilir
Senin o yüreğin ne denli paslıdır

Mevla’m neylersin ki
Bana garip ve saftirik bir gönül vermiş
O pak yürek bir anda tuzla buz oluşta da gitti
Nankör ve kadir kıymet bilinmez bir tutumda
Hiç incitmeyen bir şefkat sembolüydü
Bu yufka yüreğim
Ve bu ihanetler yüzünden bu kötülüğün derinliğinde ki
İçime yerleşik tüm çocuksu duygular bile irkiliyordu
Biçare haliyle ortalıkta da kalmış bir biçimde
O adam diz boyu dövünüyordu

Duvarlar sessizdi duvarlar buz gibiydi
Çareler bile biçare ve çaresiz
Sus pus kesildi gökyüzündeki ak bulutlar
Ve bir his boş boşuna çırpınışta da duruyordu
Hiç olamaması gereken bir eylemle
Bir kalleşin sesinde
Yaşam boşu boşuna kördüğümlere dolanıyordu
Umudun kırıntıları paramparça büyümeden yok oldu
Bu ihanetin buz tutmuş cidarının hissizliğinde
Bir koca adam hüngür hüngür ağlıyordu

Günler neden ve niçin ki hep kararıyordu
Hiç mi bilinmez bu olgular
Zamanın tabana kuvvet kaçışından besbelli
Ve kim ne bilir ki
Nice varsayımlara daha gebe olacaktı kim bilir ki
Tıpı tıpına şu anda olduğu gibi
Kalleş bir olgu gibiydi yaşanması gerekli zaman
Oysa baştan beri gelemeyecekmiş vuslat
Zira tüm yaşam kapalı ve toz içindeydi
O ise hep çıkara doğru kürek çekiyormuş
Nankör bir kedi gibi
Hiç bilmediğim bir acı idi bu içimi yakan Furkan
Sigara gibi olduk özüyle beraber yakıp yıkan
Ve adam diz çöktü elleri havada dili duada o an

Daha kaç yıl boş boşuna yürek burkulacaktı
Kim bilir ki
Veya daha kaç tutku sahteydi bu ömrümde
Yanı başımda sahnelenen oyunları ile
Oysa ki bir tek gülüş bile yeterdi şu gönlüme
İnan ki yanıp da kavrulan sadece bir tek yürek değildi ki
İçim bu cehennem ateşine da zor dayanıyor
Feda edilen onca yıl şah damarından kanıyor
Ve bir adam tir tir titreyerek üşüyor

Oysa ki sanki de bir gülle bir bülbül gibi idik
Ama bu sahtekarlığın farkında bile olamadım
Hiç bir zaman
Şeceresi bozuk bu nizamın geçmiş bir anında
Hiç kopmayan zincir halkaları gibiydi ya gönüllerimiz
Meğer ki ben
O sahte aşkın kapkaranlık yönünde imişim
Gözleri hiçbir şeyi asla seçemeyen
Şapşal bir maşuk gibi iz sürmüşüm yüreğinde
Ve o adam şu an hisleriyle cebelleşmekte

O karabasanlar hiç kalkmadı ki yaşamımın üstünden
Ve ben hep saflığıma mahkumum ömrümce
Bu yüzden hep buz tutacak yaşamım
Her halde ki beni yücelten bu duygunun yönü şaşı
İlla ki senin de yüzün hiç bir gün gülmeyecek
Bu kahpeliği teneşir bile temizleyemeyecek
Ve o adam kefenini giymeye hazırlanıyor alelacele

Ne yazık ki aşk yalana dayalı bir olguymuş
Bense baştan çok kötü bir faka basmışım
Meğer ki bu aşk ve tutku sadece çıkarın için var olmuş…



(16.04.2021) AZAP...(Kadri Atmaca)