Baktığım her gözün baktığı bir yer
Gördüğüm her yüzün bir yarası var.
Duyduğum her sözün aktığı bir yer
Şairin bir paket sigarası var.

Her sesin yankısız bir yerde kalıp
Herkesin bir nefes kadar azalıp
Omzuna dünyanın kahrını alıp
Cebinden yalnızlık çıkarası var.

Bulutlar yağmursuz, çekilmiş suyu
Yıldızlar saklanmış sema çok koyu.
Gözleri bir kâğıt bir kalem boyu
Hasretle vuslatın çok arası var.

Ne sen sor ne benden bir cevap bekle
Ne “özne eksik” de ne yüklem ekle
Öğrendim, yıldızın bir tek dilekle
Kayarken gönlümü çok yorası var.

Her maşuk aşkından fazla emin de
Yine de beklenir hüsran deminde
Çünkü kor bir alev yanar kiminde
Kiminde simsiyah kül karası var.

Tövbesi çok kolay değil geçmişin
Devası bulunmaz aşkı içmişin
İçinde yangınla gezen dervişin
Ateşe darılmış bir çırası var.

Bu yüzden gönlümün şişe başında
Ocağın ötesi neşe başında
Karanlık bir yolun köşe başında
Efkârla süslenmiş manzarası var.

Sokağın lambası ışıtır yeri
Redifler erkete gelmez ileri
Kaldırım kafenin kalbur üzeri
Selamla verilmiş bir kirası var.

Belli ki yine bir hicaz taksimi
Yağmurla eşdeğer tuttu aksimi
Bilmiyor, şairin bu kez Taksim’i
Görecek üç kuruş yol parası var.

Yine bir şiire can atacağım
Yine bir özleme can katacağım
Aslında çok şey var anlatacağım
Az bekle, onun da bir sırası var.

/

Yavuz Doğan