Tut ki ben Ağrı’yım

Ah sevgilim
ya kaçağım ya firar
gel gör ki gönlüm hep bahar

tut ki ben Ağrı’yım
eksilmez başımda kar duman
buz tutar göz yaşlarım
kayalar arasında sızarım
bakma yaz kış kara bürüdüğüme
zemheri yüreğim dört mevsim aşk

gönlümde Iğdır ovası çiçeklenir
Doğubayazıt üstü inerim ovaya
sineg dağlarından mergemire
nişangahtan Urusu seyrederim
El sallarım Ağrıdan Ağrı şehrine
kalabalıklaşırım patikalarda
göç olurum yayla yollarında

kurdun mu çadırını yüreğime
yeşillenirim papatya menekşe
koyun kuzu eğleşir böğrümde
hasat harman olurum kışına
bereketlenip yatarım döşüne
tezek sobası üstünde demlik
tandırda lavaş ekmek
kurulsan soframa

tut ki ellerimi
dört yanım yabacı yaban
kalmayım sensiz pür melal
dilsiz dipsiz kuyulardan çıkıp
katılayım sevdana

kah Şam da şekerim
kah Bağdat ta hurma
kah Tahranda da ipek
paha biçilmez değerim
tut ki ellerimden
ellerinde kehribar olayım

sev beni koşulsuz
dilim dilinle ahenkleşsin
gülüm gülünle renklensin
yüküm yükünle denklensin
sen gönülde mihenksin

tut ki ben Ağrı’yım
Nuh’lar ağırlamışım tepemde
peygamberler geçmiş eteğimden
sevdaya karargahım

Tut ki ellerimden
düşmeyim...



Ahmet Coşkun