Mevzu kendimizse, kusur görmeyiz,
Abdestsiz namazla, inanç satarız.
Sağlığında dönüp selam vermeyiz
Ölüm döşeğinde ilaç satarız.

Kalbimiz paslı da dilimiz baldır.
Bilmeyiz, “kul hakkı bize vebaldır.”
Gittiğimiz bu yol yanlış bir yoldur
Dağları düz eder, yamaç satarız.

Döneriz tezgahta, kuzuyken kurda,
Halimiz zararda, gözümüz kârda.
Bundan daha büyük günah ne var da?
Sıkılmadan bir de mizaç satarız.

Kumaşımız kavi bir atlas idi.
Doğruluk, dürüstlük hep esas idi.
Hayâmız, hâlbuki bize has idi
Edepten bihaber, utanç satarız.

Bire alır dörde, beşe çıkarız,
Yalan söyler yine başa çıkarız.
İçinden de paşa paşa çıkarız
Elde kalmaz mallar er-geç satarız.

Kuş uçsa havada yansır fiyata,
Ne polis engeldir ne de zabıta.
Alırken buluruz onlarca hata
Verirken “hatasız” araç satarız.

Yeminin, kassemin bini bi para,
Bu yara derindir müzmin bu yara.
Ne tartısı tartı ne tutar dara
Paket paket alır üç üç satarız.

“Ne yapalım?” deyip sükût ederiz,
“Düzeliriz” diye umut ederiz.
Hırsızı, arsızı hoşnut ederiz
Boş verip hayata usanç satarız.

10 Nisan 2021/Konya