Beni tanıyanlar, gelip bakarsa
Burada bir garip, vardı desinler
Sende eller gibi, dua edersin
Şairi anlamak, zordu desinler

Eserleri belli, söze ne gerek
Hayrı da şerri de, Hâk’tan bilerek
Öyle yazardı ki, sızlardı yürek
Şiirleri ateş, kordu desinler

Ayırmadı kimse, onu yolundan
Hep dertliydi o da, gonca gülünden
Ummadığı anda, bir gün solundan
Kara gözlü güzel, vurdu desinler

Bir gün bile ondan, murat almadı
O güzel yanın da, gelip kalmadı
Sevdim diyordu ya, kimse görmedi
Sevdiği herkesten, sırdı desinler

Bütün sesler ile, meşk ediyordu
Kendini sevgiye, çok adıyordu
O ki dizeler de, neler diyordu
Ömrünce çok hayal, kurdu desinler

Görünce sevdiğin, bakıp güldü ya
Ömrünce de onu, canan bildi ya
Ömründe bir kere mutlu oldu ya
Kalbi dayanmadı, durdu desinler

İstemedi asla, villayı, yatı
Yerler yatağıydı, gök yüzü çatı
İşte bu şairin, geçmiş hayatı
Ömrü de hitama, erdi desinler

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ