Her güneş batışında, neler geçer aklımdan
Suskunluğun dışına, sarılmayan insanım
Han bedeli hayatta, anlaşılmaz şeklimden
Feleğin eşiğinde, görülmeyen insanım

Düşlere veda etmem, mal olmaz yıllarıma
Bülbüllerin kıblesi, çığ düşmez yollarıma
Gece hasreti boğar, kar yağmaz ellerime
Gözyaşları kadere, darılmayan insanım

Bir nefes kadar güzel, akasya, nilüferi
Gülüşümün mimarı, aşk kokan saatleri
Gün sabaha dönerken, daha neler neleri
Kana kana sevmekten, yorulmayan insanım

Sevilen yollarına, kınaladım ciğeri
Yana yana beşlerde, ele verdim seheri
Ve yankısız feryadın, itibari değeri
Bellenmeyen gönlüne, girilmeyen insanım

Denizler ülkesinde, taşırken beden canı
Esir ettim ben beni, değişmez menzil yönü
Yürek en son deminde, gelse de yolun sonu
Düşlerimin sırrına erilmeyen insanım

Adım düşe dönerken, yolum hedefe çıksın
Beni mülteci bilen herkes işine baksın
Halk ettiğim her şeyi, görenler selam çaksın
Emelini bulmadan, görülmeyen sonsuzum

Güçlülerin evrende, rolünü sır sayarken
Yıldızlar ülkesinde, herkesi yâr sayarken
Aldığım her nefesi, canıma kâr sayarken
Şerefimin emrinden, ayrılmayan insanım

Anlatsam anlaşılmaz, dikenden bal alırım
Beni bensiz koysalar, haftadan yıl alırım
Mücadele verirken, gölgemden el alırım
Her vurulan darbeyle, devrilmeyen insanım

Can verdiğim kadarım, sözlerim anlayana
Çilesiz mecnun olmak, yakışmaz aşk namına
Yenik düşmem imkânsız, bir vezirken piyona
Emelleri evrene, kurulmayan insanım

Anımdan feyz almışım, benliğimi avdayım
Unutmadan ben beni, fikrimle sınavdayım
Küllere sor yıllardır, dumansız alevdeyim
Avuçlara dolalı, gerilmeyen insanım

Hüsranı yâr bilirken, umutlardır sırdaşım
Dudağımın yüzünden eğilmez asla başım
Ruhum vecde gelirken, edebim can yoldaşım
Delibal’ım, farkına varılmayan insanım

DELİBAL – Celil ÇINKIR