Tertemiz çocuk dünyasını.
Acımadan kana buladilar.
Oyun oynamaz ettiler, yetim bıraktılar.
Gözlerinde kanlı yaş akıttılar.

Sevgiyle kucak açıp sarılmadan
Kini ektiler yüreğine nefreti öğrettiler.
Gözünü yeni açmışken koca dünyaya
Dar ettiler, zehir ettiler elem öğrettiler.

Uçan kuşun kırdılar kolun kanadını.
Hayvana işkence edip tıktılar kafese.
Oksijen veren ormanı yok edip villa diktiler.
Bunu insanıp diyen insanlar yaptılar.

Önce kadın Erkek diye ayırdılar.
Sonra din mezhep diye öldürdüler.
Millet kabile ayrı ayrı diyerek devlet.
Hepside Allah diyerek kana buladılar.

Başa gelene kadar adalet, özgürlük...
Eşitlik, inanç ve ibadet kardeşlik..
Güç geçince Adil Ömer in eline.
Dar ağacı kurdular , ölüm kustular millete.

Şimdi neden bunca kan, neden bunca nefret.
Hani biz ezelden ebede kardeştik.
Hani uzun ince bir yoldu gelip göçen hanı.
Nerde hoşgörü nerde Allahın doksandokuz adı

Garip Şenol derki neden mevlam yazmış ceza.
Sorsan kimsede yok kusur kimsede hata.
Doymak bilmez bu gözü bir toprak doyura
CENNET DÜNYAYI KANA BULADILAR