Ben...
belgesini bakkaldan almış....
Aşkın müteahhitliğine soyunmuş...
Şaşkının biriyim....

Aşkın depremi kuvvetli olur....
Zelzele ile kalmaz....
Yıkar geçer dediler....
Aldırış etmedim.....
Duymazdan geldim...

Konunun onca uzmanını...
Mühendisini, yapı denetimcisini...
İşin ehli kim varsa....
Önemsemedim....
Hiçe saydım....
İnanmadım....

Yüreğimin zemin etüdünü
yaptırmadım....
Kaçak katları sıraladıkça sıraladım...
Binamın....
Sağlamlığına değil, süsüne önem verdim....
Görünüşüne aldandım...

Sırf menfeat uğruna....
Kar amacı güttüm..
Aşkı ayakta tutacak temeline, kolonlarına...
İhanet ettim....
Çaldım....
Çimentosunu, demirini....
Kalitesini önemsemedim...
Hep eksik ettim....

Bittiğinde ihtişamına aldandım...
Süsüne aldandım...
Sağlam dedim....
Ne emeğim, ne sevgim varsa içine doldurdum....
Yıkılmaz sandım....

Karabulutların etrafımı saracağı.. ..
Seslerin kesileceği.....
Ansızın geleceği.....
o günü unuttum......
O gün geldi....
Aşk depremi oldu....
Öyle sarsıntılıydı ki....
İçinde neyim var neyim yoksa, hepsiyle birlikte çöktü...
Herşeyimle enkazın altında kaldım...
Şimdi haykırıyorum....
Sesimi duyan yok mu?