Gece üç,sekiz başladı nöbetleri
Aklıma gelir hep söyledikleri
Mutluyum dermiş görmeyince
Rahatım yerinde sevmeyince

Kendini bilmez, boşluk içinde
Aldığı hapmı dokundu sizce
Bırak dedim kendi halince
Ne oldu bunları söyleyince

Depresyona girer her gece
Fotolarını atar keyfince
Medyayı sallar hadsizce
Alır övgüler bedenince

Uzun boylu çırpı bacaklı
Başı kapalı al yanaklı
Sanır kendini hint kumaşı
Sosyete pazarı yandan çarklı

İki dirhem ,bir çekirdek
Sanırsın ki bilim ödülü verilecek
Baktım ki hesap bana kesilecek
Birazda olsa artık o çekecek

Her gün oturur kırık masasına
Ahkam keser bakmaz tasasına
Bir o yanda bir bu yanda
Düşler kurar boy aynasında

Ne yazabilir ne çizebilir sizi
Çalsanızda söyleyemez
İki kelime laf edemez
O cahilin en önde gideni

Senin için uğraşı verilmez
Ne söylesekte sevinmez
Gafların geçti  Üsküdar’ı
Seninle yollarımız ebediyen ayrı