Savrulurken omuzlara dökülen saçlarımız
İspanyol paça asi bir duruş dönerdi köşeyi
En çok da havamız kalırdı ardımızda
Soluğumuz koşmuş atlar gibi
Fırtına biçerdik hani

Mahfel - Postane öyle arapsaçı dolanmalar
Erkin ağabinin konseri sallardı Bursa’yı
Aşk oyunu bunun adı, ayrılınca kalmaz tadı
Esen rüzgârın kesilirdi nefesi
Belki bir gün anlar mıydı ki o sevgili
Hani bende hiç günah yok
Kabahat sende dediğimi

İşte en harbi aşkı biz yaşardık
En paspal ayrılıklar da bizi bulurdu hani
Körolası çöpçüler hep süpürürdü aşkımızı

İşte böyle
Hani delikanlılar....
Sağlam adamlarıydı caddenin
Onlar konuşunca susardı âlem
Gökyüzünde otururdu krallar

Hani öyle bir geçerdi ki zaman
Dursun desen de durmazdı
Çal gitarcı deyince değil
O çaldığında mest olurduk
O sevda çölünde, tek başımıza
Melankolimiz ayyuka çıkardı
Kanadı kırılmış bir kuş gibi kalırdık
Dönüpte bakmazdı kimse
Sokağa atılmış bir taş olurdu hâlimiz
Köşeden takılanlar da cabası

Karadır artık bahtın
Hani seneler olunca mazi
Artık başka çare de yoktur
Vurursun sarhoş olana kadar kadehleri
"Budur bunun ilacı" deyip
İçersin aşk şarabını.....

.
.

.
Not; Erkin Koray Ağabimiz çok yaşasın. İyi ki vardı yaşadığım şu dünyamda.

Fikret Şimşek

Fotoğraf: Bu fakir 1977