(Kelebekler uçarken kanatları aşk solur.
Aşkın yoğun yükünden, kanatları yorulur.
Ve düşer çimenlere incecik zarif beden.
Pervane olur aşka aşkta çifte kavrulur.)
İ.K







Açar erguvanlar akşamın gözlerinde.
Selamlar kenetlenir telefon tellerinde.
Buluşur sevgililer akşam üstülerinde.
Sevda yüklü şiirler kuşların ezberinde.
Her akşam yuvalarda hüzün sabahı bekler.

Belki sabah gün doğar yine aynı yerinden.
Işık saçar güzeller esrarlı gözlerinden.
Bakınca sevgililer ta yürekten derinden.
İz kalmaz gönüllerde hüznün usaresinden.
Anlaşılır sevenler yâre sitemlerinden.
Ancak mutluluğu bir gün yaşar kelebekler.

Sevinç hüzünle kardeş ta eskiden bu yana.
Yan yana rastlanılır, gülenle ağlayana.
Yârini yitirenler,ararlar yana yana.
Veren verir sabrını mutlaka ağlayana.
Tıpkı insanlar gibi öksüz kalır çiçekler.

Mevsimler aşka gebe, yaz ilkbahar, kış olsun.
Son bahar hüznü solur, gönüller sevgi dolsun.
Mutluluk çiçek açsın,umutsuzluklar solsun.
Sevdalı gönüllerde sevda çifte kavrulsun.
Tarihe geçsin bütün sevip de ölecekler.
Velakin mutluluğu bir bir gün yaşar kelebekler.
ankara,01.08.2008 İ.K