27
Yorum
56
Beğeni
0,0
Puan
702
Okunma

bir çıkmaz içindesin
namüsait biçimde
sen bulamazsın bir çare imkânsızlığına
hare de
parmak aralarında bitap kırışıklıklar
sobelenecek sıra sıra
böylede seyredilmez ki Asuman
gözüne sis çökmüş gecenin
her acı yatacak bir yer arar kendine
belli mi ki
kim kimin derdinde
gına gelmiş sana insan kimliği taşımaktan
yıldızları saymaktan gına gelmiş
bitik bir hülya artık
o eller üstüne tuttuğun serüven
özgüvenininse kanadı kırık
izansızlıkları düşünüp yozlaşmışız
üşümüşüz sevdaların inikasında
karşımızda duran o tamuda
unutulmuşluğun müphem arzusu
boğulmuş susarak ağlamaktan
prangalara takılmaktan boğulmuş
oysa üryandın yağmurlar kadar
ama bıktın yağmaktan
yarım yamalak takılmaktan bıktın
belki de o yüzden
ocağıma incir ağacı diktin