SILA
Döndüm sılaya herkes yabancı,
Talan olmuş ocaklar,
Anılar içimde derin bir sancı..
Çelik çomak oynardım bak, şu sokakta,
Anam, yufka pişirirdi her gün ocakta;
Ardıç kokulu çocukluğu özledim.
İsli çaydanlık tüter ,durmadan kaynardı ocakta,
Dedem , tütün sarar içer idi şafakta.
Ninem , azık çarşafı dürer;
Sığırları bekler idi çalbantta,
Ardıç kokulu çocukluğu özledim.
Çocukluğum, çocukluğum; burnumda ekmek kokusu;
Çocukluğum, ne güzel günlerdi;
Ağrımızdı başım; dağ , taş yüzüme gülerdi;
Sılanın taşını, toprağını özledim.
Yıllar sonra uğradım büyüdüğüm sokağa,
Kocamış oyun arkadaşım;
Ağarmış saç baş, umutlar azalmış;
Lâkin anılar dipdiri…
Çıkmaz inan akıldan hiçbiri;
Ardıç kokulu çocukluğumu özledim.
Çocukluğum, dört nala geçti birden,
Örtün üstümü, üşümesin anılar;
Mazi derin bir yara,
Ardıç kokulu çocukluğu özledim..
Şenol ŞEN