Dünyayı durdurup, düşsem peşine.
Dilsizim dilimi bilen olmuyor.
Gökyüzü maviyi yitirir burda.
Denizler rengini yutar olmuyor.

Hiçliğin ortasındayım.
Hiçim.
Çağırsam gelmiyorsun.
Gitsem gidemiyorum.

Cüzzamlı dokunmaz, sanarsın kimse.
İçimde kanıyor, yarim bakıp da görse.
Sönecek elbet bir gün, güneşim bilse.
Duracak bu dünya, dursam olmuyor.

Hiçliğin tam ortasındayım.

Yeryüzü çekilir, ayaklarımın altında.
Fırtınalar kırdı gülüm, soldu dalında.
Yarim giymiş yine, yeşil alında.
Baharlar görmedim, yazlar olmuyor.

Ortasındayım,
kendine dönen dünyanın.
Üşürüm, yalnızım sesi yok yanımda kimsenin.
Kanat vurur turna, göçde selamın.
Uğrar mı, suyu çekilmiş gölüm dolmuyor.

Yakamozlar vurur, denizlerimde.
Balıklar oynardı, derinlerinde.
Ceylanlar su içer, su yollarında.
Aç kurtlar erişmiş, gitsem olmuyor.

Hiçlik dünyasında, ben kendimleyim.

Aşk ile doluyum, içli bir sevdanın derinliğinde.
İstemem dermanın dert bana yeter.
Güllerim açmadı, yazlarım geçti.
Yüklenmişim gönül yüküm buramda.
Sen değil, senin aşkınla biten bir ömür.
Koyma yollarından, geriye beni.
Sevda yüklü aşkın, arifedindeyim.

Neyleyim,
Bir lokma ekmekten, bir fazlasını.
Bir ömür verdiğin, karakışını.
Seninle ve sensiz,
Hiçlik dünyasında;
Ben kendimleyim.

—Haydar ATA—

18.03.2021- Saat:20:35