Çanakkale Destanı’ndan

BOMBASIRTI

Vakte şehadet eden yıldızlar
Parlak mı parlaktı
Hava aydınlık bir deniz gibiydi
Berraktı
Bombasırtı kana doydu ateş aktı
Kan barut ve ateş artık topraktı
Toplar mitralyözler Bombasırtını yaktı
Bombalar mermiler şimşekler gibi çaktı

Yıldırımlar gibi düşüyor art arda şarapneller
Şarapnel parçaları deliyor yeri
Göz açtırmıyor bir an olsun düşman ateşi
Doğmuyor güneş doğmaya fırsat yoktu
Gökyüzü düşman ateşinden kan kesilmişti adeta
Yeryüzü cehennem kesilmişti baştanbaşa
Alev alev yanıyordu boydan boya bütün alem
Kıyamet kopuyordu o gün Bomba Sırtı’nda

Gel gör ki Bombasırtı’nda kahramanlar vardı
Onlar
Hayata kanmamış ölüme susamıştılar
Aşkla kanatlanıp ölümle yarıştılar

Bombasırtı’nda
Kahramanlar yaşıyordu ölmeye hazır
Mekan tutmuştular ölüme nazır
Hayata doymamış ölüme acıkmıştılar

Düşman göz açtırmıyordu bir saniye bile
Ama kahraman asker aldırmıyordu hiçbir şeye
Meydan okuyorlardı ölüme bile
Hayata meydan okuyordu her biri
Koşuyorlar ilerliyorlar atılıyorlar düşman üstüne
Atıyorlar göz kırpmadan ateşlerin üstüne bedenlerini

Atıyorlar kendilerini korkusuzca alevlerin üstüne
Atıyorlar kendilerini
Kan kusan
Ölüm kusan
Mitralyözlerin üstüne
Ölümlerden ölüm beğeniyorlar
Ölümlerden ölüm beğeniyorlar
Ama asla korkmuyorlar yılmıyorlar vazgeçmiyorlar
Hayattan geçiyorlar ama savaştan geçmiyorlar
Her biri dönüşüyor vahşi bir kaplana
Düşmanlarına ölüm saçan vahşi aslana
Pervasızca korkusuzca yılmadan
Ölüme aldırmadan
Aldırmadan ayrılmaya
Yardan anadan serden
Aldırmadan ayrılmaya
Vatandan
Pervasızca atıyorlar kendilerini ölüme
Dillerinde Kuran kalplerinde iman
Son sözleri Allah olarak
Ölüme koşuyorlar dönmemecesine
Allah Allah diyerek coşarcasına
Ölüme gidiyorlar koşarcasına
Bir görünmez sevgiliye kavuşurcasına
İmanla aşkla koşuyorlar
Ölümüne koşuyorlar
Birbirleriyle yarışıyorlar
Cennet bahçesine girercesine

Ahmet KEMAL