kuşlar çalmalı her sabah
güneşten önce kapımı
yediği önünde yemediği düşünde gezen
tüy döken sokak kedisi
sevgilimin olmadığını söylemeli
yaşamak hevesinden gayri


bütün sözler söylendi
hatta öldü bazıları
sevmek sevilmek gibi
bakmayın ortalıkta
kol kola dolaşan müsveddelere
ben gördüm öldüklerini
yavrusu çalınan kuşların
ahları omuzlarında gidiyordu cenazeleri

insan zavallıdır dönencesinde
acıya müpteladır güzel anları
belki bunun için
yeni başlangıçlar öncesinde
kanatları olduğunu zanneder yaşamın
ve yaşananın
ne zaman gülümsese
tarih düşer kaydını:
acının imparatorluğu genişlemekte
sırada siz varsınız doydu sanmayın
bilge baykuşlardan işitmiş gece
ama yaşamak kavganızsa inanmayın


mahzeni asırlık öpücükleri saklar
düşe su katıp satar
(böylesi daha makbul dost sohbetlerinde)
siz geceyi karanlıktan ziyade tanısanız
yıldızlara acırdınız azizim
son ışıklarını da masada kaybedince
utançtan intiharlarını bir ben bilirim
(kayarken son istekleri
iyi bilirdik dememizdir)

boşuna heveslenmeyin
ışık her sabah
bol keseden gezegeni besledikçe
müdavimi bitmez ölü sözcükleri pul yapmanın
kapanmaz bu kumarhane




















.................................z.ersoy