Affet beni hayat,
Hep seni üzdüm gereksiz yere,
Başkaları mutlu olsun diye çabaladım,durdum,
Seni anlayamadım,çözemedim
Sessiz çığlıklarınıda,duyamadım.

Affet beni hayat.
Kıymetini bilemedim senin,
Hep yanlış üstüne yanlış yaptım.
Yaşayamadım seni doyasıya,
Haykırıyordun geçiyorum diye,
Ama seni anlayamadım.

Affet beni hayat.
Mesela seni göklere çıkaramadım
Bulutların üzerinde mavileri gösteremedim sana.
Hakkın olan renkli zamanı sunamadım,
Hep topallayarak verdim sana yaşamı,
Bir çiçeği bile solarken verdim sana,
Yağmursuz kurak bir yaz mevsiminde.

Affet beni hayat.
Zifiri karanlığımı aydınlatamadım
Güneş’İ hep geceleri sundum sana,
Hep sırtından hançerledim seni hayat,
Sesini çıkarmadın,sustun.
Ama seni yavaş yavaş yitiriyordum,farkında olmadan..

Affet beni hayat.
Şu kısacık ömrümde,ne çok şey kaybettim.
Mutluluktan çok hep üzüntü verdim,
Yeri geldi tanımadım seni,
Yeri geldi sırtımı döndüm sana,
Onun için,
Özür diliyorum senden hayat.


Affet beni hayat.
Bazen kahkahalar attım,yankılanarak,
Hepsi göstermelikti,duyamıyordum kahkahamı,
basamakları iki iki çıkarken,
Kırık kanatlarımı görmemen içindi.
Sana yanlış yaptım hayat,
Tutamadım elinden,
Yürüyemedim seninle coşkuyla,
Hep kalbi kırık,bir tarafı eksik bıraktım.

Affet beni hayat.
Seçimlerimi hep yanlış yaptım,
Beni yükseklere çıkaracak yolu bulamadım.
Ve öyle hızlı geçiyordu ki zaman,
Merdivenleri çıkarken,yorgun yorgun
Birde baktım ki dolu dizgin inişteyim,
Affet beni hayat…AFFET….
22-12-2020 N.ÇELİK