Aynı çatı altında başka hülyaya dalar.
Kimse ile paylaşmaz, içindeki dertleri.
Sazı alan eline, ayrı tellerden çalar.
Farklı hayat yaşarlar, ailenin fertleri.

Sınır koymaz isteğe, gençlerimiz doyumsuz.
İşe vermez kendini görevinde sorumsuz.
Hiçe sayar örfleri , gelenekte uyumsuz.
Taşlık yolda koşarlar, ailenin fertleri.

Anne konken turunda, baba kendi işinde.
Oğlan araba ister, gezer okul dışında.
Kızın dersleri zayıf, asidir genç yaşında.
Neden sınır aşarlar, ailenin fertleri

Bütün gece barlarda, sabaha dek gelmezler
Dibe vurur harcama sonu nedir bilmezler.
Borca girmiş babanın, göz yaşını silmezler.
İçki içer taşarlar, ailenin fertleri

Boşa gitti rantları, verdikleri emeğin.
Artık seni terk etti, koruyucu meleğin.
Sapı sağlam değilmiş, bellediğin küreğin.
Eşi hemen boşarlar, ailenin fertleri

Nerde kaldı değerler, ocak başı sohbeti.
Sıcak külde demlenen, patatesin kümbeti.
Birlik olur yaşardık, hissetmezdik gurbeti
Şimdi bakıp şaşarlar, ailenin fertleri

Dede nine hanede, hep birlikte yaşardık
Saygı vardı yürekte, her güçlüğü aşardık.
Yemek vakti toplanır, mutlu olur coşardık.
Hangi kapta pişerler ailenin fertleri

Vefa yoksa eşlerde, kopar birlik bağları.
Bırak sevgiyle sarsın evliliğin ağları.
Geri gelmez yaşanan, giden gençlik çağları.
Sabır yoksa düşerler, ailenin fertleri.

Ülkü Ahıska

Yazdıklarımın kendi ailemle bir ilgisi yok.
Çevremden etkilenip, sizlerle paylaştım