eski görüş günüymüş perşembeler
sevmenin cezasıdır gelen darbeler
bavulumu topladım bekler cenazeler

sana kalsın pazar çantalı ağır günler
kaldı terasın gölgesinde o sarı güller

sen sus bilme susuz ölmesin karanfiller



bu yüreğin
anlaşılmaktı derdi
sevilmekten çok belki
yırtarak geçer içimden
yağmur gibi bulutlardan
acısı da umutlarıma ekli


dağlar ırmaklar aşan bir çocuk
gurbet gecelerine şaşan bir çocuk
bir çocuk vardı merhameti aşk sanan

sabahın kör karanlığı kalkıp işe giden
bir adam gece vardiyada ömür çürüten

sen sakın bilme yetim kalmasın çocuklar



büyüdü çocuklar
biliyorum
ilgi göstermesen
çiçek bile büyümez saksıda
çak aslanın ağzına ekmek askıda
bak mutfakta patatesler baskıda


bu kasabada dön dolaş aynı çarşı
sekizinci katta ekran güneşe karşı
akşam üstü Müge Anlı izler annem

evliliği ceza gibi görenlerdir hepsi
amca oğluna kaçar birileri annem
sapık bunlar sanıyor ki dünya tepsi

bunu da bilme kudurmasın aç çakallar



planın ne demiştin ya en son
ben hiç plan yapmadım
hayata dair
çünkü
her ölenin
mezarını başkası kazar
elbet şiiri yürek yazar
ve şairlerde uyar öte dünyadakilere
sen
sen ölme
aşk ölsün
sakın sevgini kaybetme yüreğindekilere
içilecek zehir kalmış mı bi bakalım kilere