Selamsızca gelip karşımda durdu.
Huzur arıyormuş, huzuru sordu.
Gülümseyip şöyle baktım yüzüne.
Gözlerini kısmış beni süzüyor.

Dedim, dostum huzur böyle aranmaz.
Niçin burda,diye hesap sorulmaz.
Huzur yaşamaktır, sormakla olmaz.
Elleri böğründe öyle duruyor.

Otur, dedim, öyle ayakta durma.
Huzur istiyorsan, vermekle başla.
Yaptığını unut başına kakma.
Selam, diye tanış, güzel oluyor.

Param pulum,malım fazlasıyla var.
Eşim, çocuklarım, çalışanım var.
İçimde her zaman bir sıkıntı var.
Bütün bunlar açep neden oluyor?

Dedim ki huzuru ara içinde,
Sevgiyi yerleştir gönül evine.
Kur’an’ı anlayıp öğütü dinle.
Gönlüne o zaman huzur doluyor.

İslam denizine gir usul usul.
Kin nefreti terket,hoşgörüyü bul.
Hak yolda yürüyen kulları da bul.
Bak o zaman huzur sana geliyor.

Bir süre düşündü öylece kaldı.
Sonra uzun uzun hülyaya daldı.
Nice zaman sonra yüzüme baktı.
Benim bahçıvan da böyle söylüyor.