Yokluğunun gölgesinde yazdığım tüm şiirlerimin;tek imgesi sensin,
Satırların acı yüklü,karamsar sözcüklerin üstüne kokunu serptim.
Kendimle savaşırken yarattığım mısralarımın tek konusu sendin.
Hayata dair yazacağım çok şey vardı fakat becerebildiğim tek konu seni yazmak.
VE....Ben bir sefil şairim,yokluğunun gölgesiyle cenk eden.
Sense yazdığım bütün karamsar şiirlerimin tek imgesiydin.
Sigaramın gri dumanında kaybolan sen,
Bense;gri dumanın zehrini içine çeken karamsar,
Yağmalanmış tüm şiirlerimin ezgisi sendin.
Bense yoolunda özlemini yazan bir sefil şairim.
Sen güzellerin prensesi,bense aynalara küsmüş bir palyanço.
Sefil şiirlerimin tüm satırlarına kokunu yükledim,
İçime çektikçe beni sersemleştirdi.
Seni ne vakit kaleme alsam,
Sayfalar önünde diz çöker,
Hüzünlenir zaman.
YOKLUĞUNUN GÖLGESİNDE;SENİ SATIRLARA YAZAN BİR SEFİL ŞAİRİM.