Doldurur karanlığı kupasına
Çekilir el ayak bürünür sessizliğe
Rüyaların başlangıcı gecenin ortası
Korkuların tedirgin yüzünde
Titrer renksiz dudaklar
Geceler zindan
Geceler katran
Tenha sokaklara neden uğramaz ay
Kör gecelerde

Başlar gecenin senfonisi
Sessizliğin melodisi cırcır böcekleri
Musluktan düşen herbir damla su
Sinirlere dokunur
Yankılanır boş odada saatin tiktakları
Camlara vurur şamarı rüzgarın
Ürperir için bir kapı gıcırtısına
Kulak kesilirsin
Oysa;
Bir baykuşun sesiydi 
Telaşlandıran

Baksan aynaya görünmez yüzün
Zifiri karanlığında
Herşeye el koyar gece
Göstermez yüzünü
Kapatıp gözlerimi sindim bir köşeye
Kayboldum gecenin karanlığında
Sadece;
Uzaktan duyulan köpeklerin havlaması
Ne bir yıldız vardı gök yüzünde 
Nede evlerden süzülen bir ışık
Üzerimde;
Siyah bir örtüydü
Gece;
Mezar gibi soğuk
       Mehmet Can     Çanakkale