Öz canından fazlaca sevmişti aziz yurdu
İstikbâlimiz için nice hayaller kurdu
Hakk’ı terennüm etti, o bir kalemli ordu
Huzurun tek adresi sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!

Önce mideyi değil, aç ruhları doyurdun
Azığı kelâm olan, sofralara buyurdun
Mazlumların sesini insanlığa duyurdun
Al bayrağın gölgesi sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!

Uluların izini bir ömür iz eyledin
Hep umut aşıladın, kışları yaz eyledin
Hakk yolunda yürüdün, Kur’an’dan söz eyledin
Hakikatin busesi sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!

Yalın ayaklarınla cephelere koştun sen
Bir zafer muştusuyla çocuk gibi coştun sen
Sade yaşarken değil, ölürken de hoştun sen
Vatanın ak mayesi sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!

Omzundan indirmedin mukaddesat yükünü
Sahip çıktın mâziye, unutmadın kökünü
Zemherinin ardından erdi bahar sökünü
Kimsesizler kimsesi, sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!

Güllere sevdalıydın, vatan âşığıydın sen
Kör karanlığı yırtan ay’ın ışığıydın sen
Ahlâkın şahikası, ilmin beşiğiydin sen
Merhametin sayesi sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!

Türkçemin kalesinde söz bayrağı oldun can!
Dikenlerin içinde gonca güller buldun can!
Sıla aşkıyla yanıp altmışında soldun can!
Mehteranların kösü sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!

Osmanlı çınarında yeşeren yapraktın sen
Güneşi buyur eden müjdeci şafaktın sen
O sessiz gidişinle, yürekleri yaktın sen
Gönüllerin gayesi sensin Mehmet Akif’im!
Bu toprağın gür sesi sensin Mehmet Akif’im!


M. NİHAT MALKOÇ