İBRETLİK BİR İNCİR HİKÂYESİ


Yaşanmış bir olay nasıl anlatsam
Bu güzel duyguyu nasıl yaşatsam
Güzellikle dolu sözle kuşatsam
Güzel bir hikâye baştan başlatsam

Etiyopya’daki olaydı geçen
Eski Habeşistan muhacir seçen
Vatandı İslâm’a ilk kucak açan
Hicret de etmişti Hazret-i Osman

Bilal-i Habeşî eski vatanı
Biliriz okudu o ilk ezânı
Necâşi’ydi dostu olan sultanı
Müslümanlar ona duydu şükrânı

İçiçe varlıkla yokluk burada
Yarı aç yarı tok olan sırada
Süper lüks oteller vardır orada
Fakirlik yaşayan kalmış arada

Aç olan oruçla yapıyor kulluk
İftarda bir yudum çayda var kuyruk
Ne suyu var ne de akan bir musluk
Cömertçe paylaşım ancak yoksulluk

Tek bir kuru incir günün ikrâmı
Ne çok sevindirmiş yiyen imamı
Yarısını yemiş değil tamamı
Şaşırtmış " Bu nedir " diye adamı

İncirde bularak büyük bir huzur
Besmele ile " Tîn " suresi okur
Yarısını sarmış hissedip mecbur
Demiş ki çocuklar olmasın mağdur

Ne büyük bir nimet diye sevinmiş
Çocuklar bir parça ile avunmuş
Damarda dolaşır diye övünmüş
Allah’a şükretmiş çok da çekinmiş

İkrâm eden demiş "Sen inciri ye!"
Bir paket incir de " Benden hediye "
Çok şaşırmış nasıl yapsa methiye
Ne güzel hediye verdiniz diye

Demiş uzaklardan yol katettiniz
Bu güzel yemişten hep bahsettiniz
Bize bu inciri ikrâm ettiniz
Umutlarımızı siz yeşerttiniz

Söz vermiş ve olmuş bunu yaşayan
Her incirde " Tîn " suresi okuyan
Hakk’ın nimetine hayranlık duyan
Nimete şükürde gâfil olmayan

Bir ona bakmış hep bir de bizlere
"Bizler ne nankörüz" vurmuş dizlere
Yaşanmış olayı gören gözlere
Hayranmış şükürle dolu sözlere


Şükrü Atay

02 Ekim 2020 - KOCAELİ