GİDENLER HEP YOLCULARDIR

Şehre gelmiş genç yabancı
Ne hamamcı ne de hancı
Ben değilim demiş falcı
Sanki tutmuş onu sancı

Yabancı olmak çok zormuş
Nehre bakmış hayra yormuş
Orda bir ihtiyar görmüş
Ona hemen adres sormuş

Yaşlı amcaya şöyle der
Dede yol nereye gider
İhtiyarsa hayret eder
Sanki alır onu keder

Demiş yol bir yere gitmez
Yol bu şehri hiç terketmez
Giderse kimse affetmez
Bilmezsem kimse öğretmez

Hava da biraz serince
Düşünmüş şöyle derince
Böyle bir cevap verince
Genci almış bir çekince

Hiç gitmeyen yol olur mu
Yol hiç yerinde kalır mı
Kimsenin aklı alır mı
Başka yere kaybolur mu

Yolcu çoğalır, azalır
Yolculuk hep zaman alır
Yol hiç gitmez burda kalır
Yola çıkan yolu bulur

Hasretliği varsa biter
Karga gider bülbül öter
Çeksen çile cana yeter
Yol durur yolcular gider

Aslında hep biz gideriz
Yanlışsa bedel öderiz
Bu yol çok yanlıştı deriz
Sonra yola laf ederiz

Bazen doğruyu buluruz
Yanlış yoldan kurtuluruz
Elbette mutlu oluruz
Hep sevince boğuluruz


Şükrü Atay

30 Eylül 2020 - İzmit