Kainatı yaradan padişah buyruğuna
Boynunu kıl etmeden fermanı mı istersin?
Ne rengin fark edecek ne bakar uyruğuna
Derdine şükretmeden dermanı mı istersin?

İnsan olma kibriyle sen haddini bilmeden
Yetim bir yavrucağın gözyaşını silmeden
Karıncaya kuşlara yuva olur demeden
Fidan dahi dikmeden ormanı mı istersin?

Beni buldu diyerek küfrederek belaya
Gönlünü kaptırarak güzel gözlü Leylaya
Ahiret dediğimiz o koskoca tarlaya
Bir tek buğday ekmeden harmanı mı istersin?

Fakiri fukarayı hoş sözlerle uyutup
Komşusu aç dururken cümle nimeti yutup
Her adımda günahkar olduğunu unutup
Tövbeye dil dökmeden Rahman’ı mı istersin?

Dünyayı bir düzende kurup döndürene bak
Gönlündeki yangını bilip söndürene bak
Dağa taşa toprağa yağmur indirene bak
Bir damla su vermeden ummanı mı istersin?
Beyazmelek 4.3.2021