Bağırmadın,
Çığlık atmadın,
Kulaklarını tırmalayan,
Sessizliyin gürültüsüydü.
Kurşun gibi dudaklarını parçalayan,
Sessizliyin cümleleriydi.
Hiç yaşanmamış,
Hiç yaşamayacakmış gibi,
İçinde yaşadıkların
Kendinle bitmeyen kavgaydı...

Kimse görmedi,bilmedi,duymadı sanıyordun,
içindeki fırtınanın kopardığı ağacın dalları,
Yüreyinin derinliklerine çoktan çakılmışdı...

Koca adam sessiz ve sakince,
Asmış gözlerini tavana kendiyle gavga ediyordu.
Neyseki kimsenin kalbi kırılmadı,
Kıyametin fırtınası içinde kopuyordu...

Dindiremediği fırtınaya,
Arsızca kahkahalar atıyordu.
Hiç birinden eser kalmamışdı,
Ayak izi bile yokdu
Ne demiş Şair,? dön bak arkana,
Yanımda dediyin kaç kişi orada...

Bağırsanda,çığlık atsanda,
Sen seni duyansın,
Sen sana muammasın...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 27.02.2021