Sanma ki şairlik bende bir düştü
Türküler, mâniler, bana üşüştü
Ben mi şiir yazdım, şiir mi beni
Bir cevap aramak, beyhude işti

Şair olmak değil benim haddime
Benden belki olur bir mukaddime
Bağlar koparılmış öz geçmişimle
Türküler götürür beni ceddime

Mısralar elimde bir ferman gibi
Mazluma yoksula bir derman gibi
Türküler yakmasam dertlerim azar
Zulüm öbek öbek bir harman gibi

Mâniler mektupta posta pullarım
Şiirlerim benim anzer ballarım
Mısralarım bana teselli verir
Türkülerle yâre selam yollarım

Fikir ummanına dalar mısralar
Gönülden gönüle dolar mısralar
Şiirler okunmaz öksüz kalırsa
Gül gibi dalında solar mısralar

Ruhum şiirlerle bir sükûn bulur
Şâir dostlar bana misafir olur
Bu fâni dünyadan göçüp giderim
Türküler yıllara yâdigâr kalır

Dörtlükler, beyitler bizden bir teklif
Kim bilir hangi can asıl müellif
Şiirle dalarız düş deryâsına
Her şey orda kalır illâ bir Elif

İdris Esen, Eylül, 2013, Eminönü