Merhabalar...

Keşke elbise değiştirebilmek gibi hayat değiştirebilseydik... Bir gün o tatlı beden elbisemizi dünyada bırakıp gideceğiz ama kim bilebilir ki o elbiseyi boyaya boyaya gökkuşağına çevirdiğimizi acılarımıza kılıf olsun diye? Bir gün renklerde elbisesini çıkaracak üzerinden ve oda solacak sonbahar yaprakları gibi, bizler gibi. Son radde odur ki artık renk tutmaz bir yüreğe ve zihne sahip olmak , her yerinden acı fışkırmak. Gizleyemeyecek kadar çoğalması acıların. Ne yapalım, şiir yazarız bizde o zaman, yitik bir teselli niyetine. Bir roman kahramanı olsaydık işimiz kolaydı, okunur ve biterdik hemencecik. Ne yazık ki insanız, acılarımızın dindiği gün, sevenlerimizin acılarının katlandığı gün olacak, işte bir açmaz daha. Şiiriniz okurken Hiçliğin Kitabı adlı yazdığım ama yayınlatmadığım romanımın içindeki bir karakterin adı geldi aklıma, onunda adı Anna'ydı. Adel'in günlüğü olur kendisi. Adel bütün dertlerini tek sırdaşı olan Anna'ya döktü hep. Dokman ise Piero'ya. İmkansız bir aşkın ve nihilizmin çığlığıyla bulanan bir bataklıktı hiçlik. Bütün bunlar canlandı gözümde.

Şiiriniz işte böyle insanı alıp götürüyor
Ne denir ki...

Değerli kaleminizden güzel bir şiir düşmüş sayfanıza akıcı ve duygu yüklü zevkle okudum şiirinizi ve yazan kalemi kutlarım sayfanızda nice güzel eserler görmek dileğiyle selam ve sevgilerimi sunarım kalın sağlıcakla