Gecenin bağrında uzak bir şehir manzarası...
Seneler evele uzanır bir yol, oradan bir  hayal ülkesine...
Ve burada başlar, yalnızlığın kahramanlık öyküsü.
Bağrımda İrili, ufaklı yaralar...
Uzayıp gider hüzün, alır başını...
Ve ben, ağlamaklı olurum,
Olurum da ağlayamam, lekelenir erkekliğin şanı.
İki arada bir derede kalırım.
Gecenin bağrında uzak bir şehir manzarasında.
Nedense hep böyle olurum.
Hüzünlü olduğum bütün anlarda.

Bir sela okunur, gece vakti.
Mertlik ölmüş, vakit puştluk vakti .
Kalleş bir hançer pusuda bekler, ay ışığında.
Süngüler çekilmiş, mermi namluda.
Peşine düşmüş umudun eşkıyalar!
Sus pus olmuş bütün sevdalar.
Hani umuda kurşun sıkılmazdı..?
Adı "faili meçhuller" listesine yazılmış bile
...Henüz  vurulmadan.
Bütün lambalar karartılıyor, henüz uyku uyumadan.
Ne uyku tutar ne kanun ne kapı,
Böyle anlarda yalnızca çaresizlik dizginler adamı.
Ve ben...
Boğazım düğüm düğüm.
Dilim şaşkın.
Genzim yanıyor.
Gecenin bağrında, uzak bir şehir manzarasında.